Magnez pomaga w problemach starzenia (część 2)
Kontynuacja pierwszej części na temat związku między magnezem a starzeniem się.
Głównym organem alternatywnej medycyny przeciwstarzeniowej jest Amerykańska Akademia Medycyny Przeciwstarzeniowej (Anti-Aging Medicine - A4M).
Jej misją jest „wspieranie badań i technologii, które będą wykrywać, leczyć i zapobiegać chorobom związanym ze starzeniem się, a także leczenia zaprojektowanego w celu przedłużenia życia ludzkiego i zoptymalizowania procesu starzenia się człowieka… (it) ma ponad 26 000 członków”.
Kiedy wiele lat temu uczestniczyłem w jednym z ich kongresów, widziałam wiele twarzy po liftingu lub chirurgii plastycznej, których używali do walki ze starzeniem się, i nigdy tam nie wróciłam. Nie jestem po stronie medycyny alopatycznej ani medycyny alternatywnej w debacie przeciwstarzeniowej, ponieważ nie uważam hormonalnej terapii zastępczej za rozwiązanie. Oto, co mówię w mojej książce:
Trzy rzeczy, które musisz wiedzieć o magnezie i starzeniu się
- Samo starzenie się jest czynnikiem ryzyka niedoboru magnezu; z wiekiem zapadamy na niedobór magnezu, dlatego potrzebujemy go bardziej w naszej diecie i postaci suplementów.
- Ludzie z chorobą Alzheimera i chorobą Parkinsona zawsze mają niedobór magnezu.
- Telomery, decydujące o starzeniu, są chronione magnezem.
Trzysta lat temu ludzie nie żyli tak długo, jak my dzisiaj. W tamtych czasach warunki były tak niehigieniczne, że proste zadrapania i skaleczenia stały się śmiertelnymi ranami. Podejrzano o kąpieli. Gruźlica, wspierana przez bardzo bliskie sąsiedztwo, niewielkie nasłonecznienie, wilgoć i brak świeżych warzyw, była wysoce zaraźliwa i strąciła wielu na dobre. Pożary wewnętrzne bez odpowiedniej wentylacji spowodowały przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedmę płuc, jeśli ludzie żyli wystarczająco długo, aby rozwinąć te warunki.
Kiedy wprowadziliśmy powszechne warunki sanitarne, choroby zakaźne zaczęły ustępować. Ziemia wciąż była żyzna, a rośliny wchłaniały niezbędne składniki odżywcze. Zwierzęta hodowlane zjadły rośliny, a ludzie wchłonęli składniki odżywcze ze świeżego mięsa i świeżych produktów. Rewolucja przemysłowa zaszkodziła jednak naszemu zdrowiu w nowy sposób - fabryki wyrzucały dym i trucizny chemiczne. Techniki rolnictwa przemysłowego rozpoczęły zatruwanie gleby pestycydami, herbicydami i nawozami azotowymi. Gleba stała się martwa.
Możemy sądzić, że lepiej nam w tym wieku dzięki naszym lekom i technologiom medycznym, ale jak widzieliśmy, stały się również toksyczne i podważają nasze zdrowie, szczególnie w zanieczyszczonym środowisku, w którym nasze podstawowe odżywianie jest zaburzone. Jednak stosowanie tabletek przeciwstarzeniowych i megawitamin nie dodaje lat do życia. Doskonała dieta zapewniająca optymalne składniki odżywcze, ćwiczenia oraz optymistyczne podejście i terapeutyczne składniki odżywcze są prawdziwymi kluczami do długowieczności.
Starzenie się = zwapnienie
Starzenie się w społeczeństwach uprzemysłowionych wiąże się z coraz częstszym występowaniem nadciśnienia, chorób serca, zmniejszonej wrażliwości na insulinę i cukrzycy u dorosłych. Starzenie się ogólnie oznacza także zmieniony poziom jonów wapnia i magnezu, nie do odróżnienia od obserwowanych w nadciśnieniu i cukrzycy. Jak zauważono we wstępie do części trzeciej, francuski badacz magnezu dr Pierre Delbet, który praktykował na początku XX wieku, był przekonany, że starzejące się tkanki mają trzy razy więcej wapnia niż magnezu. Wiedział, że wapń wytrąca się do tkanek z niedoborem magnezu. Zaobserwował toksyczność nadmiaru wapnia w jądrach, mózgu i innych tkankach i stwierdził prawie sto lat temu, że niedobór magnezu odgrywa rolę w starości.
W rozdziale 8 mojej książki mówiłam o insulinooporności i jej roli w zaostrzeniu nadciśnienia, chorób serca i cukrzycy. Stany oporności na insulinę, a także to, co często uważa się za „normalne” starzenie, charakteryzuje się gromadzeniem się wapnia i wyczerpywaniem magnezu w komórkach. Mając to na uwadze, badacze kliniczni w tym stuleciu w końcu sugerują, że brak równowagi jonów wapnia i magnezu może być brakującym ogniwem odpowiedzialnym za częste kliniczne współistnienie nadciśnienia, miażdżycy tętnic i zaburzeń metabolicznych w starzeniu.
Jak wynika z eksperymentów na zwierzętach i badań epidemiologicznych, niedobór magnezu i nadmiar wapnia mogą zwiększać naszą podatność na choroby sercowo-naczyniowe, a także przyspieszać starzenie. W badaniu mieszkańców domów opieki, niski poziom magnezu był istotnie związany z dwoma chorobami, które są plagą osoby starsze, skurcze łydek i cukrzyca. Osoby w wieku stu lat mają wyższy poziom magnezu w organizmie i niższe poziomy wapnia niż większość osób starszych.
Uważa się, że „inteligentne leki”, takie jak piracetam, oksiracetam, pramiracetam i aniracetam, ułatwiają uczenie się, ułatwiają przepływ informacji między dwiema półkulami mózgu, pomagają mózgowi oprzeć się obrażeniom fizycznym i chemicznym oraz są względnie wolne od skutków ubocznych. Magnez spełnia wszystkie powyższe kryteria dla „inteligentnych leków”, ale jest znacznie mniej kosztowny i nie ma skutków ubocznych.
Długowieczność
W 1993 roku dr Jean Durlach, wybitny ekspert magnezu we Francji, podsumował istniejące badania nad magnezem i starzeniem się z następującymi siedmioma punktami.
1. Przewlekły marginalny niedobór magnezu zmniejsza długość życia szczurów.
2. Niedobór magnezu przyspiesza starzenie poprzez jego różnorodny wpływ na aparat nerwowo-mięśniowy, sercowo-naczyniowy i hormonalny; nerki i kości; oraz układy odpornościowe, antystresowe i przeciwutleniające.
3. W krajach rozwiniętych spożycie magnezu jest marginalne w całej populacji bez względu na wiek: około 4 mg / kg / dzień zamiast minimum 6 mg / kg / dzień zalecane w celu utrzymania równowagi. Jednak choroby, upośledzenia oraz upośledzenia fizyczne lub psychiczne narażają osoby starsze na poważniejsze niedobory żywieniowe i wyższe wymagania.
4. W wieku około siedemdziesięciu lat wchłanianie magnezu stanowi dwie trzecie tego, co ma w wieku trzydzieści lat.
5. Różne mechanizmy niedoboru obejmują zespół złego wchłaniania jelitowego; zmniejszone pobieranie kości i mobilizacja (osteoporoza); zwiększone straty moczu; chroniczny stres; insulinooporność prowadząca do cukrzycy z ciężką utratą magnezu w moczu; brak reakcji na stymulację nadnerczy; strata spowodowana przez leki, zwłaszcza diuretyki; uzależnienie od alkoholu; i palenie papierosów.
6. Objawy niedoboru magnezu u osób starszych obejmują objawy ośrodkowego układu nerwowego, które wydają się w dużej mierze „neurotyczne”: lęk, nadmierna emocjonalność, zmęczenie, bóle głowy, bezsenność, zawroty głowy, zawroty głowy, napady nerwowe, uczucie guzka w gardle i zaburzenia oddychania. Objawy obwodowego układu nerwowego są częste: szpilki i igły kończyn, skurcze, bóle mięśni. Zaburzenia czynnościowe obejmują ból w klatce piersiowej, duszność, ucisk w klatce piersiowej, kołatanie serca, dodatkowe skurcze (sporadyczne uderzenia serca z izolowanego dodatkowego bicia), nieprawidłowy rytm serca i zespół Raynauda. Zaburzenia autonomicznego układu nerwowego obejmują zarówno współczulny, jak i przywspółczulny układ nerwowy, powodując niedociśnienie przy szybko rosnącym lub granicznym nadciśnieniu. U pacjentów w podeszłym wieku nadmierne emocje, drżenie, osłabienie, zaburzenia snu, amnezja i zaburzenia poznawcze są szczególnie ważnymi aspektami niedoboru magnezu.
7. Badanie doustnej suplementacji magnezu jest najlepszym narzędziem diagnostycznym do ustalenia znaczenia magnezu.
Śmiertelność w niedoborze magnezu
W 2006 r. czasopismo Epidemiology podało, że ryzyko śmierci z powodu wszystkich rodzajów raka i chorób układu krążenia jest o 40% niższe u mężczyzn, u których poziom magnezu był najwyższy w porównaniu z grupą o najniższych poziomach. Badanie opublikowane w 2014 r. udokumentowało o 34% niższe ryzyko wszystkich przyczyn zgonów u mężczyzn i kobiet po wyższym spożyciu magnezu.
Odwrotna sytuacja jest widoczna w badaniu z 2014 r. „Hipomagnezemia u pacjentów hospitalizowanych w medycynie wewnętrznej jest związana ze zwiększoną śmiertelnością”. W tym badaniu naukowcy doszli do wniosku, że: „Częstość występowania hipomagnezemii w medycynie wewnętrznej jest bardzo wysoka. Jest to związane z wyższą śmiertelnością i dłuższym pobytem w szpitalu w naszej populacji. Może być użytecznym narzędziem w przewidywaniu zachorowalności i umieralności. Chociaż obecnie nie można określić dla niego roli przyczynowej, niski koszt i minimalny dyskomfort pomiaru magnezu uzasadnia jego rutynowy pomiar i wymianę u pacjentów hospitalizowanych z powodu chorób wewnętrznych.” Ponownie zastosowanym pomiarem jest bardzo niedokładny test na magnez w surowicy.
Dr. Carolyn Dean